Weinig klassieke strips halen het hoge niveau van Sparta. De Franse tekenaar Christophe Simon – bekend van de stripreeks Alex – weet decors en personages (en epische veldslagen!) oogstrelend in beeld te brengen en het verhaal – van Patrick Weber – blijft tot in het derde en laatste deel boeien. De situering in Sparta (welke klassieke naam is klinkender?) schept natuurlijk hoge verwachtingen en die worden ook ruimschoots ingelost, al doet de keuze van de scenarioschrijver, om het verhaal zich niet in de klassieke tijd te laten afspelen, maar in de 2e eeuw v.C., op voorhand vreemd aan. De macht van Sparta was toen al ruimschoots op zijn retour.
In plaats van het dubbele koningschap is de macht dan in handen van de usurpator Nabis, die we inderdaad kennen als historische figuur (dankzij Livius, Pausanias en Polybius). Uit de bronnen krijgen we geen fraai beeld van hem: een avonturier die een tiranniek bewind voerde (206-192 v.C.) en probeerde de hele Peloponnesos opnieuw onder Spartaans gezag te brengen. De voorname burgers waren hun leven niet zeker en hij bediende zich van allerlei afpersingspraktijken. Zijn echtgenote Agape, een van de sterkste karakters in de strip (waar zij Apia wordt genoemd), deed in schaamteloosheid niet voor hem onder. Dit alles wordt in de strip overtuigend getoond.
Er zijn verschillende pogingen gedaan te verwijzen naar de historische situatie. Met name het conflict tussen Nabis van Sparta en de zogenaamde Achaeïsche Bond, een bondgenootschap van stadstaten in het noordelijke deel van de Peloponnesos. Van beide kanten werd gestreefd het eigen machtsgebied uit te breiden, ten koste van de ander. De strip focust op de toenemende spanningen die resulteren in een gewapend treffen. Maar de eigenlijke hoofdpersoon is niet Nabis, maar een zekere Diodorus, heloot en premiejager, die door Nabis wordt ingehuurd om de Spartaanse rebellenleider Agiselaüs uit te schakelen (deze rebellenleider heeft – voor zover ik heb kunnen nagaan – geen historische achtergrond; hetzelfde geldt – denk ik – voor Diodorus). Deze Agiselaüs draagt een geheim met zich mee, dat Diodorus in grote problemen zal brengen.
Natuurlijk krijgen we een fraai kijkje in de keuken van de Spartaanse opvoeding, zien we hoe de zuigelingencommissie een baby van de Taygetos werpt, en blijken de Spartaanse vrouwen over niet minder moed en wilskracht te beschikken dan de mannen. Als we dan ook nog getrakteerd worden op een veldslag met de legendarische Spartaanse falanx (met op ieder schild een keurige labda), dan is de lezer allang verkocht. Slechts één ding valt te betreuren: dat deze strip maar drie afleveringen kent. Het is dat het niet erg Spartaans is om te smeken…